Razziagangers en het project Graven in de Vuurlinie

Graven in de vuurlinie onderzoekt de gebeurtenissen in het spergebied langs de Rijn in Gelderland, 1944-1945. Direct na de Slag om Arnhem moeten ruim 200.000 bewoners vertrekken. Toch is het frontgebied niet verlaten, want duizenden Nederlandse dwangarbeiders leggen hier de Panther-Stellung aan. Deze verdedigingslinie volgt de rivier van de Duitse grens tot de Grebbeberg. De mannen graven letterlijk in de vuurlinie van de geallieerden.” (onderzoekster Karin van Veen)

In dit voorbeeldig uitgevoerde onderzoek, dat is te bekijken op de website https://gridvl.org en dat verschijnt in een driedelige serie boeken, worden 4 Rotterdammers aangehaald die zijn geinterviewd voor het oral history project Reis van de Razzia.

Wat het Verzet uit WOII te maken heeft met bescherming van Data.

Op donderdag 10 november vindt er een zeer speciale publiekspremière plaats van de spannende thriller img_2409Snowden. Na afloop van de voorstelling is er via live video verbinding een Q&A met de echte Edward Snowden vanuit Rusland!

De focus van de Q&A ligt op het onderwerp online privacy. Snowden wordt in 2013 wereldwijd bekend nadat hij geheime documenten over spionageactiviteiten van de Amerikaanse veiligheidsdienst NSA naar de media lekt. Om die reden loopt momenteel een FBI-arrestatiebevel tegen hem uit, waardoor de klokkenluider in Rusland verblijft. (Bron Pathe Bioscopen, 9 november 2016).

scan1944. Ook de klerk van de politie-administratie en zijn chef W.J.A. de Jager zetten een belangrijke stap. Zij doken onder toen Knook op 2 november 1944 te maken kreeg met een opdracht die afkomstig was van kolonel Boelstra.

Die verordonneerde namelijk dat er een lijst opgesteld moest worden met namen van Schiedamse politieambtenaren die in aanmerking kwamen voor de gehate Arbeidsinzet. Knook moest dat bevel uitvoeren en had het er moeilijk mee. Hij raadpleegde zijn chef de Jager en ook die vond het een onmogelijke taak. Beiden namen toen het besluit daar niet aan mee te werken en onder te duiken. Ze verschenen niet meer op het bureau nadat ze eerst een deel van de politieadministratie hadden meegenomen. Jan Knook dook onder en ook de Jager verdween spoorloos. ze werden niet door de Duitsers gevonden. (Bron: Schaduwen over Schiedam, gebeurtenissen en belevenissen tijdens de bezettingsjaren 1940-’45, uitgave Fonds Historische Publicaties Schiedam i.s.m. Historisch Archief Schiedam).

In archieven, mail en telefoonbestanden van burgers wordt regelmatig ingebroken door spionagediensten als de CIA en NSA. Ook andere grootmachten doen daar aan mee. Wikileaks en de onthullingen van Edward Snowdon maken duidelijk dat dat op grote schaal gebeurt.

De overeenkomst tussen de Nazis uit 1944 en de Amerikanen van nu lijkt vergezocht. Het gevaar van repressie ligt echter wel op de loer. Het probleem is namelijk dat veel overheden niet democratisch accountable willen zijn voor hun onderzoeksactiviteieten. De VS is via de NSA al overgegaan tot maatregelen als het onder druk zetten van instanties als Google en Facebook. Deze worden gedwongen om hun gegevens af te staan. Gegevens van Mail en telefoon worden ook afgetapt, wereldwijs. Misschien wordt het tijd om te zeggen, samen met  W.J.A. de Jager en vele anderen uit die tijd, dat inzage in persoonlijke gegevens en bedrijfsmatige data niet zonder meer toegestaan kan worden. De geschiedenis wijst uit dat het verstandig is om archieven en data te beschermen. Om over het recht op vrijheid en privacy maar niet te spreken.

Over de gevolgen van het onderduiken van W.J.A. de Jager. 

De vrouw en zeven kinderen van W.J.A. de Jager werden, na het verdonkeremanen van de politiearchieven, regelmatig gepest door de Duitsers, die hem graag te pakken wilden nemen. Om represailles te ontlopen is het gezin, verspreid over verschillende gezinnen, ondergedoken. Op de dag van de Razzia van Rotterdam, op 10 november 1944, verbleef de 17-jarige zoon van W.J.A. de Jager, Wim, in het huis van een vriend, Frans Mineur. De vader van Frans besloot tegemoet te komen aan het bevel van de Duitsers, Frans moest maar gaan. Wim had daardoor ook geen onderdak meer en ging, ten arren moede, met zijn vriend Frans op pad naar de schuiten die ze via Wezep naar Duitsland zouden brengen.

Kijk ook op: https://easy.dans.knaw.nl/ui/datasets/id/easy-dataset:57456

Het begrip Bazenbondje

De term Bazenbondje had niet altijd een positieve betekenis. De krant de ARBEID, het ‘Weekblad van het Nederlandsche Arbeidsfront’, had er een mening over. Het blad werd gedrukt in 1942 en De tekst ‘Waarachtig socialisme betekent niet allen hetzelfde maar ieder het zijne‘, doet vermoeden dat de Duitse bezetter de spreekbuis was.

Screen Shot 2016-06-01 at 14.06.21

Screen Shot 2016-06-01 at 14.06.45

krant 21.18.55